De laatste etappe.
Door: Ronald en Sabrina
Blijf op de hoogte en volg ro en sab
14 Mei 2009 | Mexico, Tulum
De laatste etappe,
eindigde niet zoals gebruikelijk bij de tour de France op de Champs Elysee, maar voor ons werd het een 6 weekse van actieve vulkanen, Maya ruines, souvenirs, bounty stranden, koloniale steden, tacos en chicken bussen. Een goede afsluiter leek ons zo.
Ons laatste verhaal eindigde ergens in de koffieregio van Matagalpa, Nicaragua. Het voornemen was om een nacht of wat door te brengen op een van de koffieplantages in de buurt van Jinotega. We hadden een routebeschrijving gekregen over een ¨Finca¨ van het type: niet toeristisch en door lokale boeren aangeduid met: ¨uitstappen bij km 158 en dan 12 km lopen of liften het gebied in…¨. Het uitstappen bij de juiste km paal ging goed (hoewel de buschauffeur ons ietwat raar aankeek) en het wachten op een lift ging nog beter. Die wilde namelijk maar niet komen! Na wat rond vragen bij de tienda (winkel) op de splitsing bleek niemand onze ¨Finca Esmeralda¨ (de naam van de koffie boerderij) te kennen en of je er kon slapen wisten ze al helemaal niet. Na 6 uur wachten waren we precies 28km verder, maar nog steeds niet in de buurt van waar we wilden overnachten… Tja wachten is ook een groot tijdverdrijf gebleken tijdens onze reis…
Honduras.
Na 4 memorabele weken in ons, tot nu toe, favoriete Nicaragua reisden we in 2 middellange dagetappes af naar het eiland Roatan, Bay Islands in Honduras.Gelukkig was het Semana Santa (paas week) en heel Centraal Amerika bleek vrij te zijn. Met een beetje geluk konden we (wederom) na 8 uur wachten mee op de volgende boot naar Roatan. Raar was het wel: Alle tickets waren uitverkocht, maar er werden nog steeds tickets verkocht aan mensen die 5 dollar extra in hun paspoort stopten. Tja noem het maar een kwestie van slechte planning en (on)gebruikelijke gang van zaken.
Doordat we toch wat tijd over hadden, konden we nog een dagje genieten van het fantastische kustdorpje La Ceiba (wat genomineerd staat op onze lijst voor ¨flop steden¨), wat een hol is dat zeg! Ten eerste is er echt helemaal niets wat een ¨toerist¨ langer dan 5 min kan bezig houden (op het wachten op de boot na dan) en ten tweede zijn de accomodaties in de budget categorie van het type: spiralen in je rug, luid liefdebedrijvend stelletje in de kamer naast je en kakkerlakken en ratten in de badkamer. Het mooiste was nog dat Ronald midden in de nacht wakker werd en tijdens het uit het bed stappen in een laag water terecht kwam van zo´n 10cm. Mhhh das toch raar zo midden in je hotelkamer, moet hij gedacht hebben. Bij het omzetten van het lichtknopje bleek dat het water nog net niet de onderkant van het bed raakte en met kleine golfjes onder de kamerdeur door naar binnen kabbelde. Op de gang werd het nog wat erstiger, in alle kamers stond eenzelfde hoeveelheid water en het stroomde vrolijk het trappenhuis in naar beneden….. Toen we de nachtwaker hadden ingelicht over de ¨waterschade¨ bleek hij niet over de sleutel te beschikken waarmee hij de deur kon opmaken waarachter de oorzaak van het probleem zich schuilhield. Tja gewoon laten stromen dan maar….. en lekker gaan slapen?!
Roatan is overigens een schitterend eiland met fantastische stranden en baaien. We hebben heerlijk een week aan het strand gelegen, gesnorkeld, boeken gelezen en genoten. Het was wel druk in verband met Semana Santa, maar even goed nog steeds een paradijsje. Via de Maya ruines in Copan op de grens met Guatemala kwamen we terecht in Antigua (Guatemala).
Guatemala.
De gastvrijheid en natuur van Nicaraqua gecombineerd met het tradionele en kleurrijke van Bolivia. Hoe cool is dit land! Er is echt onwijs veel te zien en te doen. Het houdt gewoon niet op. Vonden we Honduras veramerikaniseerd…. Forget it, in Guatemala! Super drukke markten, vrouwen met kleurrijke klederdracht die de aankoop van de dag op hun hoofd dragen! Zelfs een stukje Azie kwam terug, het is namelijk weer de bedoeling dat je op alles afdingt. Yes, Dat hebben we gemist!
Onze eerste stop in Guatemala was in de plaats Antiqua. Antiqua is een klein koloniaal wonder omringd door actieve vulkanen. Er werd verteld dat je op een van de vulkanen lava kunt zien stromen, dus tijd om dit met onze eigen ogen te aanschouwen. Na een klein uur in de bus en een uur lopen stonden we, omringd door wolken, ons op te warmen aan de lavastromen die langzaam langs de Pacaya vulkaan naar beneden kropen. Echt heel apart al dat gesmolten zand en vooral hoe dicht bij we konden/mochten komen (niemand vertelt je hoe en wat, zelfverantwoordelijk pur sang). Maar wat een hitte komt daarvan af, je hebt echt geen idee! Pas als je marshmallows of worstjes gaat roosteren aan een stok boven de lava heb je het door. Voordat je in de buurt komt van de lava staat alles al in de fik. Inclusief de haren van je onderarm….mocht je die hebben.
Het is ongekend hoe kleurrijk en divers Guatemala is. Ten eerste zijn er de mensen die alle kleuren van de regenboog dragen (mannen en vrouwen). Daarnaast de onnoemelijke hoeveelheid souvenirs die als een grote deken, in de kleur van de regenboog, over het hele land is uitgespreid. We hopen dat de foto´s een beetje een beeld geven van hoe het er hier uitziet, want het is met geen pen te beschrijven!
Semuc Champey.
Vanuit Antiqua reisden we af naar het noordelijk gelegen plaatsje Coban vanuit waar we Semuc Champey hebben bezocht. In de lonely planet stond hierbij geschreven; ¨Begrijp waarom mensen dit het mooiste plekje van Guatemala vinden¨. Het heeft iets weg van Pamukale (Turkije) en nodigt dus uit voor een dagje relaxen in 1 van de tientallen kalkbaden met kleine watervalletjes erin. Of het het mooiste plekje van Guatemala is valt te betwijfelen, maar het is in ieder geval goed voor een paar heerlijke dagen verkoeling. Overigens moet je niet vergeten dat als je met chicken busses afreisd naar Semuc dat je dan ongeveer 1,5 dag onderweg bent, en dat was voor ons wel een beetje veel van het goede. De alternatieve weg terug (met weer een chicken bus) via Uspantan bleek wel de moeite waard, want al hortend en stotend, struikelden we de niet geasfalteerde weg af over het platteland van Guatemala met prachtige vergezichten als beloning. Onderweg zagen we nog enkele enorme landverschuiving die door ontbossing zijn ontstaan en een groot probleem zijn in Guatemala. Mooi bijkomend verhaal was nog dat Ron met een tuc tuc zijn ¨zogenaamde¨ vergeten terug te geven wisselgeld achterna moest racen. Wat hem uiteindelijk lukte om terug te krijgen.
Opvallend is bij het reizen met lokaal transport (onze favoriete chicken bussen- oude amerikaanse schoolbussen) in Guatemala is dat lokalen het liefst voorin de bus zitten. Op zich niet heel bijzonder, maar wel als iedereen die instapt dat wil gaan doen. Het gevolg is dan dat de voorste 3 rijen banken (geschikt voor 2 personen) altijd gevuld zijn met minimaal 3 of meer personen (per bankje) plus hun bagage. Zelfs als de rest van de bus helemaal leeg is! Een bijkomend probleem is dat niemand, die wil instappen, door het gangpad naar achteren door kan lopen in de bus. Iedereen die instapt moet zich dus eerst worstelen over en langs de voorste rijen voordat hij of zij kan gaan zitten. Een prachtig gezicht voor ons als gringo, die natuurlijk wel achterin gaan zitten, maar erg irritant als je zelf met backpack over die voorste rijen moet klauteren.
Lago Atitlan.
Lago Atitlan is een meer omringd met vulkanen, hippies en nog meer souvernirs. Een ontzettend mooie omgeving en aardig om een dag of wat te verblijven. We hebben een aantal dagen doorgebracht in Panachjel, San Pedro en San Marcos. In San Marcos liepen we tegen een processie aan, die zoals in veel dorpjes hier, meer oorsprong heeft in de Maya cultuur dan in het Katholieke geloof. Erg bijzonder om te zien en te horen, aangezien er flinke klappers werden afgestoken op volledig onwillekeurige tijdstippen (incl. midden in de nacht). Helaas zijn we er, bij navraag, nooit achter gekomen waarom er continu vuurwerk werd afgestoken. Ach misschien moet je ook gewoon niet alles willen weten…
Aangezien de laatste ¨pollo frito¨ (vette gebakken kip) niet al te goed viel bij Ronald heeft hij een dagje op het toilet doorgebracht zodat ik me kon richten op het verzamelen van tassen, rokjes, koffie, armbandjes en knuffels. Ieder nadeel heeft zijn voordeel moet Ron gedacht hebben, gelukkig hoef ik niet mee om te shoppen. En ach, de pot zit ook wel lekker….
Via de indrukwekkende markt van Chichicastenango (met nog meer souvernirs en een hoop fotogenieke lokalen) bracht de bus ons in Quetzaltenango waar we een dagje hebben gefietst door de bergen. Een erg mooie route waar we, aangezien het oogsttijd is, tientallen boerenfamilies hebben zien werken op hun akkers. Later die dag kwamen we bij toeval terecht op een enorm chaotische markt waar de families hun oogst verkochten. Echt heel bijzonder om deze georganiseerde en vooral gekleurde chaos in beweging te zien. Na een kort bezoekje aan ¨San Simon¨ (de gecombineerde Maya-Katho duivel) mochten we van de vriendelijk buschauffeur, onze fietsen op het dak van de bus gooien, zodat we de laatste etappe van 20km niet heuvel opwaarts hoefden af te leggen….gemak dient de mens.
Mexico.
De tocht naar, het met varkensgriep besmette, Mexico verliep prima. Stempel erbij, geld wisselen voor een slechte koers en gaan met die banaan richting San Cristobal. San Cristobal de Casas is een erg relaxed koloniaal dorp met laagebouwde gekleurde huizen waar vele kerktorentjes boven uitsteken. Het was wel even wat frisser in deze plaats aangezien het op 2300 meter hoogte lag.
Wat wij opvallend vonden bij de overgang van Guatemala naar Mexico is dat men hier veel bewuster lijkt om te gaan met de natuur. Er ligt veel minder afval langs de weg en je ziet geen enkele Mexicaan zonder blikken of blozen zijn rommel uit het raam donderen van rijdende bus. Guatemala is wat dat betreft een hel. En het was dan ook een soort van sport voor de inzittenden van een rijdende bus om zoveel mogelijk bende uit het raampje te dumpen. Werkelijk waar; het afval komt je te gemoet als je Guatemala binnenkomt (net als de onnoemelijke hoeveelheid souvenirs). De gemiddelde Guatemalaan heeft echt geen idee wat ze met afval moeten. Bij het verlaten van ieder dorp vind je in de eerste bocht een soort van lokale vuilnisdump waar het vuil gewoon naar beneden donderen het rafijn in. Uit het oog uit het hart……zeg maar.
Het hoogtepunt voor ons was het dorpje, San Juan Chamula wat zo een 20 km van San Cristobal in de bergen ligt. De typische klederdracht; mannen met zwarte of witte schapenwollen vesten en vrouwen met een rok van hetzelfde materiaal was een onwijs mooi gezicht om te zien. Daarnaast was het bezoek aan de kerk in het dorp erg bijzonder. Bij het binnenkomen van de kerk loop je een loodzware deken van wierrook tegemoet, waardoor je even moet wennen aan schaarse daglicht. De vloer van de kerk was bedekt met een dikke laag droge dennenaalden met daartussen honderden brandende kaarsen. Daartussen zaten kleine groepjes Mexicanen hun gebeden te maken. Langs de muur hingen tientallen kastjes met daarin verschillende, voor ons onbekende, heiligen. Ook coca-cola speelt een belangrijk rol en het is dan ook een veel gezien offer in deze kerk. Net als in Guatemala zijn enorm veel gebruiken overgenomen vanuit het Maya geloof en overgeheveld naar het Katholieke geloof. Zo gelooft men dat na het laten van een boer kwade geesten verdwijnen. Hier komt de cola dan ook goed bij van pas! Boer er maar lekker op los in de kerk. Echt heel bijzonder om dit te mogen aanschouwen.
Verder is Mexico niet alleen cool, omdat hier zo een beetje 1 op de 3 autos een VW kever is. Maar daarnaast is het eten ook super lekker! In Guatemala kregen we alvast een voorproefje van de heerlijke handgeklapte tacos die in Mexico nog lekkerder bleken te zijn. Waar we in Guatemala nog dikke met de handgemaakte maisttacos kregen voorgeschoteld, heb je in Mexico winkels waar je super dunne tacos (per kilo!) kunt kopen voor 35 eurocent. Heerlijk! We hadden Mexico eigenlijk duurder verwacht maar het valt reuze mee. Zelfs nog goedkoper dan Guatemala (vervoer, overnachtingen)! Topper…
Vanuit San Cristobal reisden we af naar de jungle van Palenque. Helaas waren de Maya ruines van Palenque op het tijdstip dat wij er waren gesloten in verband met de varkensgriep, zodat we eerder dan gepland terug busten naar het warme noorden van Guatemala om naar de Maya tempels van Tikal te gaan.
Tikal (Guatemala).
Van andere reizigers hadden we al gehoord dat het het meest relaxt was om in El Remate te overnachten als we de tempels van Tikal wilden gaan bezoeken. Deze plaats ligt aan een groot meer waar je lekkere verkoeling kunt vinden overdag als de temperatuur oploopt tot 36+ graden. En inderdaad het bleek een hele relaxte plek te zijn. We vonden een super leuke kamer met uitzicht op het meer en bleven dan ook langer dan gepland. Dat het niet ongebruikelijk was om langer dan gepland te blijven, bleek toen we twee Duitsers tegenkwamen. Zij waren vier jaar geleden in Mexico begonnen met reizen (om de wereld rond te gaan) en waren nooit verder gekomen dan El Remate….. Zo had het ons ook dus kunnen vergaan…..hahahah.
Tulum (Mexico).
Via Belize kwamen we aan in Yucatan, Mexico. Dit zou onze laatste etape worden van onze, inmiddels 20 maanden durende reis. Een niet al te zware etappe van de categorie 1, die neer komt op 3 weken strand liggen! Op dit moment zitten we dan ook in Tulum, wat voor ons het paradijs op aarde is! En mogen we het zeggen? Het mooiste strand van onze reis!? Ja, we denken van wel…. De foto´s spreken wel voor zich.
Een super mooi strand met enorme palmbomen om onder te luieren in de schaduw. Een zee die een kleur heeft die je onmogelijk op een foto kunt vastleggen en zand zo wit als papier. Gewoon weg perfect! Omdat we een super mooie hut hebben en zowat het hele strand voor ons zelf hebben (vakernsgriep?haha), blijven we hier nog lekker een paar dagen langer. Een mooiere en relaxtere afsluiting kan voor ons niet….
Hierna zullen we dit strand nog verruilen voor een paar andere stranden en een bezoek brengen aan de tempels van Chitzen Itza. Dan zijn het nog een paar dagen in Los Angeles voordat, we na 1,5 jaar van huis weg te zijn geweest, weer terugkeren naar Nederland!
En god wat missen we jullie!
FOTO´S HONDURAS.
http://picasaweb.google.com/ronaldensabrina/Honduras
FOTO´S GUATEMALA.
http://picasaweb.google.com/ronaldensabrina/Guatemala
FOTO´S MEXICO.
http://picasaweb.google.com/ronaldensabrina/Mexico
Liefs ons
Hasta pronto!
eindigde niet zoals gebruikelijk bij de tour de France op de Champs Elysee, maar voor ons werd het een 6 weekse van actieve vulkanen, Maya ruines, souvenirs, bounty stranden, koloniale steden, tacos en chicken bussen. Een goede afsluiter leek ons zo.
Ons laatste verhaal eindigde ergens in de koffieregio van Matagalpa, Nicaragua. Het voornemen was om een nacht of wat door te brengen op een van de koffieplantages in de buurt van Jinotega. We hadden een routebeschrijving gekregen over een ¨Finca¨ van het type: niet toeristisch en door lokale boeren aangeduid met: ¨uitstappen bij km 158 en dan 12 km lopen of liften het gebied in…¨. Het uitstappen bij de juiste km paal ging goed (hoewel de buschauffeur ons ietwat raar aankeek) en het wachten op een lift ging nog beter. Die wilde namelijk maar niet komen! Na wat rond vragen bij de tienda (winkel) op de splitsing bleek niemand onze ¨Finca Esmeralda¨ (de naam van de koffie boerderij) te kennen en of je er kon slapen wisten ze al helemaal niet. Na 6 uur wachten waren we precies 28km verder, maar nog steeds niet in de buurt van waar we wilden overnachten… Tja wachten is ook een groot tijdverdrijf gebleken tijdens onze reis…
Honduras.
Na 4 memorabele weken in ons, tot nu toe, favoriete Nicaragua reisden we in 2 middellange dagetappes af naar het eiland Roatan, Bay Islands in Honduras.Gelukkig was het Semana Santa (paas week) en heel Centraal Amerika bleek vrij te zijn. Met een beetje geluk konden we (wederom) na 8 uur wachten mee op de volgende boot naar Roatan. Raar was het wel: Alle tickets waren uitverkocht, maar er werden nog steeds tickets verkocht aan mensen die 5 dollar extra in hun paspoort stopten. Tja noem het maar een kwestie van slechte planning en (on)gebruikelijke gang van zaken.
Doordat we toch wat tijd over hadden, konden we nog een dagje genieten van het fantastische kustdorpje La Ceiba (wat genomineerd staat op onze lijst voor ¨flop steden¨), wat een hol is dat zeg! Ten eerste is er echt helemaal niets wat een ¨toerist¨ langer dan 5 min kan bezig houden (op het wachten op de boot na dan) en ten tweede zijn de accomodaties in de budget categorie van het type: spiralen in je rug, luid liefdebedrijvend stelletje in de kamer naast je en kakkerlakken en ratten in de badkamer. Het mooiste was nog dat Ronald midden in de nacht wakker werd en tijdens het uit het bed stappen in een laag water terecht kwam van zo´n 10cm. Mhhh das toch raar zo midden in je hotelkamer, moet hij gedacht hebben. Bij het omzetten van het lichtknopje bleek dat het water nog net niet de onderkant van het bed raakte en met kleine golfjes onder de kamerdeur door naar binnen kabbelde. Op de gang werd het nog wat erstiger, in alle kamers stond eenzelfde hoeveelheid water en het stroomde vrolijk het trappenhuis in naar beneden….. Toen we de nachtwaker hadden ingelicht over de ¨waterschade¨ bleek hij niet over de sleutel te beschikken waarmee hij de deur kon opmaken waarachter de oorzaak van het probleem zich schuilhield. Tja gewoon laten stromen dan maar….. en lekker gaan slapen?!
Roatan is overigens een schitterend eiland met fantastische stranden en baaien. We hebben heerlijk een week aan het strand gelegen, gesnorkeld, boeken gelezen en genoten. Het was wel druk in verband met Semana Santa, maar even goed nog steeds een paradijsje. Via de Maya ruines in Copan op de grens met Guatemala kwamen we terecht in Antigua (Guatemala).
Guatemala.
De gastvrijheid en natuur van Nicaraqua gecombineerd met het tradionele en kleurrijke van Bolivia. Hoe cool is dit land! Er is echt onwijs veel te zien en te doen. Het houdt gewoon niet op. Vonden we Honduras veramerikaniseerd…. Forget it, in Guatemala! Super drukke markten, vrouwen met kleurrijke klederdracht die de aankoop van de dag op hun hoofd dragen! Zelfs een stukje Azie kwam terug, het is namelijk weer de bedoeling dat je op alles afdingt. Yes, Dat hebben we gemist!
Onze eerste stop in Guatemala was in de plaats Antiqua. Antiqua is een klein koloniaal wonder omringd door actieve vulkanen. Er werd verteld dat je op een van de vulkanen lava kunt zien stromen, dus tijd om dit met onze eigen ogen te aanschouwen. Na een klein uur in de bus en een uur lopen stonden we, omringd door wolken, ons op te warmen aan de lavastromen die langzaam langs de Pacaya vulkaan naar beneden kropen. Echt heel apart al dat gesmolten zand en vooral hoe dicht bij we konden/mochten komen (niemand vertelt je hoe en wat, zelfverantwoordelijk pur sang). Maar wat een hitte komt daarvan af, je hebt echt geen idee! Pas als je marshmallows of worstjes gaat roosteren aan een stok boven de lava heb je het door. Voordat je in de buurt komt van de lava staat alles al in de fik. Inclusief de haren van je onderarm….mocht je die hebben.
Het is ongekend hoe kleurrijk en divers Guatemala is. Ten eerste zijn er de mensen die alle kleuren van de regenboog dragen (mannen en vrouwen). Daarnaast de onnoemelijke hoeveelheid souvenirs die als een grote deken, in de kleur van de regenboog, over het hele land is uitgespreid. We hopen dat de foto´s een beetje een beeld geven van hoe het er hier uitziet, want het is met geen pen te beschrijven!
Semuc Champey.
Vanuit Antiqua reisden we af naar het noordelijk gelegen plaatsje Coban vanuit waar we Semuc Champey hebben bezocht. In de lonely planet stond hierbij geschreven; ¨Begrijp waarom mensen dit het mooiste plekje van Guatemala vinden¨. Het heeft iets weg van Pamukale (Turkije) en nodigt dus uit voor een dagje relaxen in 1 van de tientallen kalkbaden met kleine watervalletjes erin. Of het het mooiste plekje van Guatemala is valt te betwijfelen, maar het is in ieder geval goed voor een paar heerlijke dagen verkoeling. Overigens moet je niet vergeten dat als je met chicken busses afreisd naar Semuc dat je dan ongeveer 1,5 dag onderweg bent, en dat was voor ons wel een beetje veel van het goede. De alternatieve weg terug (met weer een chicken bus) via Uspantan bleek wel de moeite waard, want al hortend en stotend, struikelden we de niet geasfalteerde weg af over het platteland van Guatemala met prachtige vergezichten als beloning. Onderweg zagen we nog enkele enorme landverschuiving die door ontbossing zijn ontstaan en een groot probleem zijn in Guatemala. Mooi bijkomend verhaal was nog dat Ron met een tuc tuc zijn ¨zogenaamde¨ vergeten terug te geven wisselgeld achterna moest racen. Wat hem uiteindelijk lukte om terug te krijgen.
Opvallend is bij het reizen met lokaal transport (onze favoriete chicken bussen- oude amerikaanse schoolbussen) in Guatemala is dat lokalen het liefst voorin de bus zitten. Op zich niet heel bijzonder, maar wel als iedereen die instapt dat wil gaan doen. Het gevolg is dan dat de voorste 3 rijen banken (geschikt voor 2 personen) altijd gevuld zijn met minimaal 3 of meer personen (per bankje) plus hun bagage. Zelfs als de rest van de bus helemaal leeg is! Een bijkomend probleem is dat niemand, die wil instappen, door het gangpad naar achteren door kan lopen in de bus. Iedereen die instapt moet zich dus eerst worstelen over en langs de voorste rijen voordat hij of zij kan gaan zitten. Een prachtig gezicht voor ons als gringo, die natuurlijk wel achterin gaan zitten, maar erg irritant als je zelf met backpack over die voorste rijen moet klauteren.
Lago Atitlan.
Lago Atitlan is een meer omringd met vulkanen, hippies en nog meer souvernirs. Een ontzettend mooie omgeving en aardig om een dag of wat te verblijven. We hebben een aantal dagen doorgebracht in Panachjel, San Pedro en San Marcos. In San Marcos liepen we tegen een processie aan, die zoals in veel dorpjes hier, meer oorsprong heeft in de Maya cultuur dan in het Katholieke geloof. Erg bijzonder om te zien en te horen, aangezien er flinke klappers werden afgestoken op volledig onwillekeurige tijdstippen (incl. midden in de nacht). Helaas zijn we er, bij navraag, nooit achter gekomen waarom er continu vuurwerk werd afgestoken. Ach misschien moet je ook gewoon niet alles willen weten…
Aangezien de laatste ¨pollo frito¨ (vette gebakken kip) niet al te goed viel bij Ronald heeft hij een dagje op het toilet doorgebracht zodat ik me kon richten op het verzamelen van tassen, rokjes, koffie, armbandjes en knuffels. Ieder nadeel heeft zijn voordeel moet Ron gedacht hebben, gelukkig hoef ik niet mee om te shoppen. En ach, de pot zit ook wel lekker….
Via de indrukwekkende markt van Chichicastenango (met nog meer souvernirs en een hoop fotogenieke lokalen) bracht de bus ons in Quetzaltenango waar we een dagje hebben gefietst door de bergen. Een erg mooie route waar we, aangezien het oogsttijd is, tientallen boerenfamilies hebben zien werken op hun akkers. Later die dag kwamen we bij toeval terecht op een enorm chaotische markt waar de families hun oogst verkochten. Echt heel bijzonder om deze georganiseerde en vooral gekleurde chaos in beweging te zien. Na een kort bezoekje aan ¨San Simon¨ (de gecombineerde Maya-Katho duivel) mochten we van de vriendelijk buschauffeur, onze fietsen op het dak van de bus gooien, zodat we de laatste etappe van 20km niet heuvel opwaarts hoefden af te leggen….gemak dient de mens.
Mexico.
De tocht naar, het met varkensgriep besmette, Mexico verliep prima. Stempel erbij, geld wisselen voor een slechte koers en gaan met die banaan richting San Cristobal. San Cristobal de Casas is een erg relaxed koloniaal dorp met laagebouwde gekleurde huizen waar vele kerktorentjes boven uitsteken. Het was wel even wat frisser in deze plaats aangezien het op 2300 meter hoogte lag.
Wat wij opvallend vonden bij de overgang van Guatemala naar Mexico is dat men hier veel bewuster lijkt om te gaan met de natuur. Er ligt veel minder afval langs de weg en je ziet geen enkele Mexicaan zonder blikken of blozen zijn rommel uit het raam donderen van rijdende bus. Guatemala is wat dat betreft een hel. En het was dan ook een soort van sport voor de inzittenden van een rijdende bus om zoveel mogelijk bende uit het raampje te dumpen. Werkelijk waar; het afval komt je te gemoet als je Guatemala binnenkomt (net als de onnoemelijke hoeveelheid souvenirs). De gemiddelde Guatemalaan heeft echt geen idee wat ze met afval moeten. Bij het verlaten van ieder dorp vind je in de eerste bocht een soort van lokale vuilnisdump waar het vuil gewoon naar beneden donderen het rafijn in. Uit het oog uit het hart……zeg maar.
Het hoogtepunt voor ons was het dorpje, San Juan Chamula wat zo een 20 km van San Cristobal in de bergen ligt. De typische klederdracht; mannen met zwarte of witte schapenwollen vesten en vrouwen met een rok van hetzelfde materiaal was een onwijs mooi gezicht om te zien. Daarnaast was het bezoek aan de kerk in het dorp erg bijzonder. Bij het binnenkomen van de kerk loop je een loodzware deken van wierrook tegemoet, waardoor je even moet wennen aan schaarse daglicht. De vloer van de kerk was bedekt met een dikke laag droge dennenaalden met daartussen honderden brandende kaarsen. Daartussen zaten kleine groepjes Mexicanen hun gebeden te maken. Langs de muur hingen tientallen kastjes met daarin verschillende, voor ons onbekende, heiligen. Ook coca-cola speelt een belangrijk rol en het is dan ook een veel gezien offer in deze kerk. Net als in Guatemala zijn enorm veel gebruiken overgenomen vanuit het Maya geloof en overgeheveld naar het Katholieke geloof. Zo gelooft men dat na het laten van een boer kwade geesten verdwijnen. Hier komt de cola dan ook goed bij van pas! Boer er maar lekker op los in de kerk. Echt heel bijzonder om dit te mogen aanschouwen.
Verder is Mexico niet alleen cool, omdat hier zo een beetje 1 op de 3 autos een VW kever is. Maar daarnaast is het eten ook super lekker! In Guatemala kregen we alvast een voorproefje van de heerlijke handgeklapte tacos die in Mexico nog lekkerder bleken te zijn. Waar we in Guatemala nog dikke met de handgemaakte maisttacos kregen voorgeschoteld, heb je in Mexico winkels waar je super dunne tacos (per kilo!) kunt kopen voor 35 eurocent. Heerlijk! We hadden Mexico eigenlijk duurder verwacht maar het valt reuze mee. Zelfs nog goedkoper dan Guatemala (vervoer, overnachtingen)! Topper…
Vanuit San Cristobal reisden we af naar de jungle van Palenque. Helaas waren de Maya ruines van Palenque op het tijdstip dat wij er waren gesloten in verband met de varkensgriep, zodat we eerder dan gepland terug busten naar het warme noorden van Guatemala om naar de Maya tempels van Tikal te gaan.
Tikal (Guatemala).
Van andere reizigers hadden we al gehoord dat het het meest relaxt was om in El Remate te overnachten als we de tempels van Tikal wilden gaan bezoeken. Deze plaats ligt aan een groot meer waar je lekkere verkoeling kunt vinden overdag als de temperatuur oploopt tot 36+ graden. En inderdaad het bleek een hele relaxte plek te zijn. We vonden een super leuke kamer met uitzicht op het meer en bleven dan ook langer dan gepland. Dat het niet ongebruikelijk was om langer dan gepland te blijven, bleek toen we twee Duitsers tegenkwamen. Zij waren vier jaar geleden in Mexico begonnen met reizen (om de wereld rond te gaan) en waren nooit verder gekomen dan El Remate….. Zo had het ons ook dus kunnen vergaan…..hahahah.
Tulum (Mexico).
Via Belize kwamen we aan in Yucatan, Mexico. Dit zou onze laatste etape worden van onze, inmiddels 20 maanden durende reis. Een niet al te zware etappe van de categorie 1, die neer komt op 3 weken strand liggen! Op dit moment zitten we dan ook in Tulum, wat voor ons het paradijs op aarde is! En mogen we het zeggen? Het mooiste strand van onze reis!? Ja, we denken van wel…. De foto´s spreken wel voor zich.
Een super mooi strand met enorme palmbomen om onder te luieren in de schaduw. Een zee die een kleur heeft die je onmogelijk op een foto kunt vastleggen en zand zo wit als papier. Gewoon weg perfect! Omdat we een super mooie hut hebben en zowat het hele strand voor ons zelf hebben (vakernsgriep?haha), blijven we hier nog lekker een paar dagen langer. Een mooiere en relaxtere afsluiting kan voor ons niet….
Hierna zullen we dit strand nog verruilen voor een paar andere stranden en een bezoek brengen aan de tempels van Chitzen Itza. Dan zijn het nog een paar dagen in Los Angeles voordat, we na 1,5 jaar van huis weg te zijn geweest, weer terugkeren naar Nederland!
En god wat missen we jullie!
FOTO´S HONDURAS.
http://picasaweb.google.com/ronaldensabrina/Honduras
FOTO´S GUATEMALA.
http://picasaweb.google.com/ronaldensabrina/Guatemala
FOTO´S MEXICO.
http://picasaweb.google.com/ronaldensabrina/Mexico
Liefs ons
Hasta pronto!
-
14 Mei 2009 - 23:34
Marrie:
Weer een super avontuur!!! Nu nog 2 weekjes, maar dat lijkt me toaal geen probleem (gezien de foto's) Genieten jullie er nog maar lekker van!!
Tot snel!!!
Kussies Marrie -
15 Mei 2009 - 05:40
Don:
Leuk hoor Sab (en Ro)! Veel plezier nog. -
15 Mei 2009 - 07:03
Therese:
Altijd met veel plezier jullie verhalen gelezen. Wat een ervaring. Jammer dat jullie van al die prachtige foto's soms geen detail opnames maakte van al die versieringen, dat was het eerste wat er vanuit mijn vakgebied opkwam. Schitterend! Geniet er nog even heel intens van, want hier miezert het.... -
15 Mei 2009 - 07:40
Rosalie:
Geniet lekker van jullie laatste 2 weekjes!! Tot snel :D
Liefs!
-
15 Mei 2009 - 08:15
Nanda:
Geniet er nog even lekker van en tot gauw!! xxx -
15 Mei 2009 - 11:52
Oma:
jullie zullen wel denken;'van oma horen we niet veel' maar ik word goed op de hoogte gehouden. Het zal wel een hele omschakeling zijn om weer in ons kikkerlandje terug te komen, met alle regeltjes en plichten. Ik hoop jullie gauw te zien maar houd wel even afstand ivm de griep....
Liefs Oma Kanters -
15 Mei 2009 - 13:58
Eve:
Wauw! Een strand zo wit als papier!
Gaat het dan echt binnenkort gebeuren Sab, tapas en rosé?? Super leuk!
Tot snel! xx -
16 Mei 2009 - 07:53
Willem :
Weer genoten van jullie avonturen , en kopy gemaakt in de map , begint al een beetje op Lonely Planet II te lijken , ook foto's weer op de Harde Schijf gezet is ook al een avondvullend programma .
Durf het haast niet te vragen , maar waar gaan jullie deze Zomervakantie naartoe , Texel , Hoenderloo .
Nou ik kijk weer uit naar jullie en de " Grolsch " en Rose staat in de ijskast geduldig te wachten .Countdown 11,10,9 .
-
16 Mei 2009 - 10:22
Hetty:
Wat lijkt me dat gek, na zo'n lange tijd weer het gewone leven tegemoet te gaan. Ik hoop dat jullie je er toch een beetje op kunnen verheugen.
Groetjes Hetty -
16 Mei 2009 - 11:25
Ellis&Joost:
Lieve schatten!Na ons belletje van afgelopen week, super leuk om ook de foto's erbij te zien!Die prachtige kleuren van Guatemala...super witte stranden in Mexico!Wauw!Super zin om jullie weer te zien! Wij staan jullie zeker op te wachten met een hele, hele dikke knuf in de aanslag :)!!Tot heel, heel snel! Geniet! -
16 Mei 2009 - 17:29
Jan:
Wat een belevenissen, jullie zullen misschien wel een beetje moeten wennen als je weer terug bent in ons drukke landje, maar dit met zulke foto's kun je nog lang nagenieten.
We zien elkaar gauw.
Liefs, Jan -
16 Mei 2009 - 20:02
Michel:
Geniet er nog even heel erg van en dan tot snel maar weer!
Het wennen aan NL gaat best wel snel... het wennen aan het ritme van de dag, dat is veeeel lastiger... weet ik uit ruim n maand ervaring nu... :-D
-
16 Mei 2009 - 20:02
Michel:
Geniet er nog even heel erg van en dan tot snel maar weer!
Het wennen aan NL gaat best wel snel... het wennen aan het ritme van de dag, dat is veeeel lastiger... weet ik uit ruim n maand ervaring nu... :-D
-
16 Mei 2009 - 22:00
Thomas:
Wat gaaf!!
Heel speciaal om vanuit nederland weer dat reisgevoel terug te krijgen dankzij jullie verhaal. Lijkt me echt leuk om eens een keer langs te komen in amsterdam. Goede laatste weken en houd de mondkapjes in de buurt!
Thomas. -
19 Mei 2009 - 14:51
Rosalie:
Aftellen is nu echt begonnen en gelukkig! Wat gaat de tijd toch hard, fijn om te weten dat jullie er eerdaags weer zijn!
Liefs! -
20 Mei 2009 - 08:40
Tim:
Tulum is lekker he!? Ben benieuwd waar jullie nu zitten..Sabrina ik heb je onze route van een paar weken gemaild... Veel plezier nog en vergeet niet een pina colada op Isla Mujeres te drinken bij Buho's op Playa Norte... X Tim -
21 Mei 2009 - 20:57
Marrie:
Het komt nu wel heel dichtbij. Wij zijn al begonnen met aftellen. Blijven jullie nog maar even lekker genieten.
Tot heel snel!!!
Liefs Marrie -
22 Mei 2009 - 12:55
Ellis!:
Woehoeeeeeeee!!!!!!
Jullie zijn er al bijna weer!!!!!!!! Geniet nog ff! XXX -
27 Mei 2009 - 08:12
Dries:
He Ro en Sab,
Echt hele mooie verhalen weer (en foto's natuurlijk)! Maar wanneer zijn jullie dan weer in Nederland? Pfff... dat is wel heftig hoor. Geweldig natuurlijk om iedereen te zien, maar daarna? Het zal wel behoorlijk wennen zijn. Ik kom graag jullie reiservaringen aanhoren en die paar dagen die we met elkaar hebben doorgebracht delen.
Groetjes en hopelijk tot snel -
27 Mei 2009 - 10:03
Willem:
Ja hoor eindelijk zijn ze morgen weer terug in Holland , na 20 maanden en 23 vlaggetjes .
Tot morgen op Schiphol . -
27 Juni 2009 - 12:03
Suze! :
als ik dan weer een keer tijd heb om jullie verhalen te lezen ben ik elke keer weer jaloers maar lees dat jullie al weer terug zijn? en wij zijn al weer een jaar aan het werken, studeren ploeteren en afzien. Kunnen jullie nog een beetje wennen??!! -
16 Augustus 2009 - 08:12
Merian:
Hallo Sabine,
Ik zit jullie site nu pas goed te bekijken. Had deze naar mijn huisadres gestuurd en daar is hij in mijn postbak in blijven steken.
Jeetje, wat lekker joh, om zo door die prachtige landen te reizen. Nu zijn jullie weer terug in Nederland begrijp ik. Ook weer leuk, om alle goede vrienden, familie etc. te zien. Maar het leven hier zal best wennen zijn. Heb je inmiddels weer een baantje of hebben jullie nog andere reisplannen?
Zelf ga ik eind september een literaire wandelreis maken met Tessa de Loo.
Ben benieuwd.
Groetjes,
Merian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
