We love Lao!
Door: Ronald en Sabrina
Blijf op de hoogte en volg ro en sab
26 Januari 2008 | Laos, Vientiane
Beste allemaal,
Bedankt voor alle reacties op ons vorige verhaal. We vinden het ontzettend leuk om jullie berichten te lezen.
Vietnam.
Het is alweer meer dan een maand geleden dat we uit Hue (de oude hoofdstad van Vietnam) zijn vertrokken met de dagtrein naar Hanoi. Dit was een prachtige route waar verschillende landschappen elkaar afwisselden. De treinreis duurde 13uur en tijdens de hele rit werden er Vietnamese comedyshows op tv gedraaid waar overigens niemand naar bleek te kijken, maar waarvan het geluid zo hard van was dat je zelfs met oordopjes in moeite had om het niet te horen.
Aangekomen in Hanoi bleek dat de korte broek en t-shirt niet al te geschikt te zijn voor het klimaat. (wow het is koud daar!) Hanoi is een totaal andere stad dan de voorgaande die we hebben bezocht in Vietnam. Vooral the old quarter sprak ons aan. Hier vind je straten vol oud Franse koloniale gebouwen en geen hoogbouw zoals in HCM-city. Het grappige van het oude gedeelte is dat de straten zijn vernoemd naar de producten die ze verkopen. Zo heb je een straat met alleen maar schoenen, of een straat met alleen maar kruiden etc. In deze straten vind je dan ook niets anders dan dezelfde producten. De meest opvallend straat vonden wij de straat waarin ze gekopieerd geld verkochten. Mensen zie je vaak briefgeld verbranden op straat om dit naar de geesten van overleden familieleden te sturen. Op deze manier stemmen zij de geesten gunstig en daarvoor zullen zij beloond worden in hun leven op aarde. Het motto is dan ook; Hoe groter de bedragen, hoe blijer de geesten worden. In deze “moneystreet” vindt je dan ook stapels biljetten van 5000dollar!
Oudjaarsavond hebben we met een paar biertjes en wat andere toeristen doorgebracht. Al met al een gezellige avond. Geen groots vuurwerk helaas, maar het Aziatisch nieuwjaar hebben we nog in het vooruitzicht. Na oud en nieuw hebben we een 2 daagse boottocht gemaakt in Halongbay. Een prachtig natuurwonder waar duizenden rotspieken uit de zee rechtomhoog steken. Na wat rondgevaren te hebben met de boot en een kayaktocht te hebben gemaakt, bleek dat we zeker niet de enige toeristen waren die deze trip hadden geboekt. Tegen zonsondergang lagen we namelijk met meer dan 40 boten gezamelijk in een baai om vervolgens te overnachten op de boten.
Na Halong Bay zijn we via Hanoi verder afgereisd naar het noorden van Vietnam. We kwamen aan in Lao Cai bijna op de Chinese grens. Hier wilden we graag enkele trekkingen maken in de bergen. Op deze manier hoopten we te kunnen zien hoe de Hmong (hilltribes in het berggebied van Vietnam, China, Laos en Thailand) leeft. Het eerste dorp waar we heen wilden was Bac Ha. Hoewel we het in Hanoi al een stuk kouder vonden, was het in Bac Ha (dat op 700m ligt) zo koud dat we bijna al onze (zomer) kleding overelkaar moesten aantrekken om het ook maar een beetje warm te krijgen en houden! Hier hebben we zelfs handschoenen aangeschaft.
Rondom Bac Ha leven de Flower Hmong in kleine bergdorpjes. Zij kleden zich in uitzondelijk kleurrijke kleding. Bac Ha is doordeweeks uitgestorven, maar tijdens de markt op zaterdag komen alle Flower Hmongs uit de omgeving hier naar toe om te handelen. Honderden van deze kleurrijk aangeklede vrouwen die zich bewegen over deze markt geeft een schitterend beeld. Gehandeld op de markt werd er zeker, want werkelijk alles wat maar enigszins leefde werd verkocht; puppys, ossen, vissen, kikkers, biggen, paarden, (sommigen hiervan voor consumptie, anderen voor werk op het land, raad maar welke in de pot verdwijnen). Daarnaast lag de markt vol met de nodige textielwaren om de kleurrijke kleding te maken. Wij vonden het een ontzettend mooie ervaring om hier rond te lopen en rond te kijken. Vooral omdat, op het moment van bezoeken, de toeristenbussen vanuit Sapa nog niet waren geariveerd. Toen dat wel het geval was zijn wij met de localbus vertrokken naar Sapa. Geen toerist te bekennen dus lekker rustig.
In Sapa, een bergdorp op 1600m hoogte, hebben we samen met een australisch stel, Patrick en Nicole, twee dagen gewandeld door de bergen van dorpje naar dorpje. Het weer was fantastisch en het zicht voor Sapa begrippen erg goed. De uitzichten over honderden rijstvelden die als bakjes tegen de bergen lijken te hangen waren werkelijk waar te gek. Na 20km wandelen op de eerste dag hield de alternatieve route plotseling op in het midden van de rijstvelden wat, tot grote lol van de mannen, natte voetjes voor de vrouwen opleverde. Leuk zo’n alternatieve route….
Richting Laos.
We wisten nog niet helemaal zeker of de meest noordelijke grensovergang tussen Vietnam en Laos open zou zijn voor toeristen. De Ambassade van Laos vertelde ons dat het mogelijk was, maar de reisgidsen en touroperators vertelden ons dat deze grens gesloten zou zijn voor toeristen. Lekker vaag dus!? Na een afweging te hebben gemaakt, hebben we de gok maar genomen. We wilden via Sapa naar Dien Bien Phu om daar de grens over te steken naar Laos. Het zou ons zeker twee dagen buszitten schelen en, zo zou later blijken, een extra avontuur opleveren.
De busrit vanuit Sapa naar Dien Bein Phu was werkelijk waar een prachtige rit door de bergen. In een dorpje halverwege de 10uur durende rit werd de bus door een man op straat tot stoppen gemaand en vertelde iets aan de chauffeur. Deze reed vervolgens door om ons te droppen bij een eethuis in het dorp. Iets later kwam hij weer terug om ons op te halen en weer terug te rijden naar de plek waar hij de man had gesproken. Vervolgens verdwenen alle Vietnamezen uit de bus richting een huis waar duidelijk iets gaande was (zo te horen aan de muziek). Wij bleven samen met een 2 andere backpackers achter in de bus en er werd ons duidelijk gemaakt dat we rustig moesten blijven zitten. Mhhh….. Toen Ronald een kijkje was gaan nemen in het huis bleek dat er een bruiloft was en dat iedereen inclusief de chauffeur gezellig zat eten en te drinken! Na een dik uur was iedereen weer terug in de bus behalve de chauffeur. Enkele ogenblikken later bleek dat deze ook niet meer verder wilde rijden, omdat hij blijkbaar de bruiloft een stuk gezelliger vond dan rondtuffen in een oude bus. Na veel gescheld door de “vrouw” van de chauffeur bleek dat een van de busreizigers de bus kon besturen. Veel zin had hij er zichtbaar niet in en zijn rijstijl was ook niet helemaal lekker. De bijna aanrijdingen uit onze vorige verhalen kwam nu tot een echte aanrijding. Gelukkig geen mens maar helaas een koe die volgens de “chauffeur” te veel midden op de weg liep…. Hoe het is gegaan met de koe weten we niet, want na een aanrijding is het niet gebruikelijk om te stoppen. Naast dat reizen echt ontzettend leuk, spannend en avontuurlijk kan zijn, maak je ook dit soort dingen mee. En dat zet je toch aan het denken.
In Dien Bien Phu bleek het Beerfactory Guesthouse waar we wilden slapen niet meer te bestaan en te zijn getransformeerd tot een ziekenhuis. Wel een vreemde gewaarwording zo’n operatiekamer met bierreclame voor de ramen. Maar ja ,zo zie je maar weer, bier is goed voor je gezondheid…. De volgende dag (10 januari) moesten we, omdat ons visa die dag afliep, Vietnam verlaten. Helaas bleek er die dag geen bus te gaan richting de grens met Laos. (de bus rijdt drie keer per week en alleen op oneven dagen aldus het verhaal op het busstation). Dit gaf al een beetje aan hoe druk bezocht deze grensovergang zou zijn. Dat werd dus liften naar Tay Trang (de grensovergang). Na een half uur hadden we iemand gevonden die ons naar de grens wilde brengen. Het uitstempelen bij de Vietnamese grenspost ging volgens plan. Een beetje geschrokken leken ze wel toen wij eraan kwamen. Na 20min lopen in niemandsland kwamen we bij de grenspost van Laos. Daar troffen we de grensbeambten aan terwijl ze net aan het bbqen waren. “Snel het uniform dicht en plaats nemen achter het bureau”; leek een stemmetje in hun hoofd te zeggen. Welkom in Laos! Ook hier verliep alles volgens plan wat betreft het verkrijgen van de juiste stempels. We waren Laos binnen! Hoe nu verder? De grensbeambten waren inmiddels weer aan het bbqen geslagen en vertelden ons dat, als we geluk hadden, er de volgende dag een bus of anders wel een vrachtwagen langs zou komen. Een slaapplek hadden ze niet, maar we mochten wel buiten op de veranda slapen als we wilden. Maar als we die dag per se verder wilden dan moesten we het maar eens in het volgende dorp proberen. Dat lag overigens wel 7km verderop. Dat werd dus lopen met bepakking door de bergen. Aangekomen bij 10 houten hutjes bleek daar geen overnachtingsmogelijkheid. Een klein beetje ten einde raad zijn we gaan zitten voor een van de hutjes om te overleggen wat te gaan doen (het einde van de dag naderde en een winkeltje waarin ze eten/drinken verkochten was er niet). Zo aardig als de Laotianen zijn brachten ze ons een thermosfles met water en even later bleek er zelfs een man in het bezit te zijn van een pick-up. Hij wilde ons graag voor een paar dollars 40km verder afzetten bij een dorpje. Daar vonden we een slaapplek. Je begrijpt dat die avond het Beer Lao en het eten super lekker smaakte! Wat een dag!
De volgende ochtend hebben we de bus gepakt naar Muang Khua waar we werden opgewacht door enkele andere toeristen. Zij waren namelijk al twee dagen aan het wachten tot ze genoeg mensen hadden om de boot te laten varen. Met ons erbij waren we precies met 10 man en konden we de boot charteren naar een Muang Ngoi Neua dat 6 uur stroomafwaarts lag. Omdat wij toch nog niet echt een plan hadden, besloten we mee te gaan. Het bleek een fantastisch mooi dorpje te zijn aan de rivier. Het was niet verbonden met een andere dorp via een weg, kende geen continu elektriciteit, laat staan telefoon verbinding of internet. De generator draaide van 6 tot 9 in de avond en daarna was alles stil en ging iedereen lekker slapen. De volgende dag begon het leven weer bij zonsopkomst. Ontzettend relax allemaal. De prijs voor een bungalow met uitzicht op de bergen en rivier trouwens ook. Om precies te zijn 2 dollar p.nacht Wat neer komt op 0,75 eurocent per persoon pernacht! In het eerste dorp stroomafwaarts (Nong Khiauw) zijn we met 25 man in een pick-up gaan zitten om 3 uur doorelkaar te worden geschud en om naar Luang Prabang te reizen. Onderweg brak een van de banken van de truck af en moest Ronnie met een steen de boel weer recht zien te slaan. Dit schept meteen een band met andere reizigers!
Luang Prabang is voor Laotiaanse begrippen een grote stad. Aangekomen bleek dat voor ons niet op te gaan want het had meer iets weg van Marken. Het was hier opvallend rustig en je kon heerlijk eten bij ‘El Cheapo Buffet’ (lees; all you can eat voor 0,50 dollarcent). Hier hebben we 3dagen gegeten en genoten van de verhalen van andere reizigers (waaronder Lieven, tuctuc Smoke...?). Na twee dagen tempels en watervallen te hebben bekeken, zijn we verder getrokken naar Vang Vieng.Vang Vieng is de backpackerplaats van Laos. En staat bekend om het tuben. Tuben is in een grote vrachtwagenbinnenband de rivier afdrijven en onderweg bij alle bars langs de rivier enkele Beer Lao drinken. Daar maak je vervolgens een paar gigantische sprongen van een meter of 6 om vervolgens met een smak op het water terecht te komen (of op een andere niets vermoedende tuber). Aan het einde van de dag stap je totaal bezopen uit de binnenband, ga je wat eten en rol je je bed in. Leuk om een keer gedaan te hebben. Verder is de natuur rondom Vang Vieng ook erg mooi….
Momenteel zitten we in Vientiane bij de neef van Ronald. Simon, zijn vrouw Oie en kind Jasmine wonen iets buiten het centrum. Het is leuk om te zien hoe zij leven en we genieten van hun gastvrijheid. De bbq was top! Verder heeft Simon ons laten meemaken hoe je ‘s ochtends vroeg, volgens het Boedistische ritueel, de monniken eten kunt schenken. Dit was een bijzonder mooie ervaring die veel indruk op ons heeft gemaakt.
Laos is voor ons tot nu toe echt het meest relaxed om door heen te reizen. Ten eerste zijn daar de Laotianen die het verblijf ontzettend aangenaam maken. Ze zijn ontzettend vriendelijk, lachen bijna altijd en doen alles op een rustig tempo. Verder is de natuur schitterend het klimaat aangenaam en daarnaast is alles super goedkoop! We love Lao .....!
Binnenkort reizen we weer naar het noordenwesten van Laos om daar te proberen een boottocht te maken over de Mekong die langs de grens met Myanmar (Burma) loopt. Vervolgens steken we door naar Chiang Rai en naar Chiang Mai waar we zo rond begin februari aan hopen te komen en de ouders van Sabrina te treffen.
Veel liefs Ro en Sab
Bedankt voor alle reacties op ons vorige verhaal. We vinden het ontzettend leuk om jullie berichten te lezen.
Vietnam.
Het is alweer meer dan een maand geleden dat we uit Hue (de oude hoofdstad van Vietnam) zijn vertrokken met de dagtrein naar Hanoi. Dit was een prachtige route waar verschillende landschappen elkaar afwisselden. De treinreis duurde 13uur en tijdens de hele rit werden er Vietnamese comedyshows op tv gedraaid waar overigens niemand naar bleek te kijken, maar waarvan het geluid zo hard van was dat je zelfs met oordopjes in moeite had om het niet te horen.
Aangekomen in Hanoi bleek dat de korte broek en t-shirt niet al te geschikt te zijn voor het klimaat. (wow het is koud daar!) Hanoi is een totaal andere stad dan de voorgaande die we hebben bezocht in Vietnam. Vooral the old quarter sprak ons aan. Hier vind je straten vol oud Franse koloniale gebouwen en geen hoogbouw zoals in HCM-city. Het grappige van het oude gedeelte is dat de straten zijn vernoemd naar de producten die ze verkopen. Zo heb je een straat met alleen maar schoenen, of een straat met alleen maar kruiden etc. In deze straten vind je dan ook niets anders dan dezelfde producten. De meest opvallend straat vonden wij de straat waarin ze gekopieerd geld verkochten. Mensen zie je vaak briefgeld verbranden op straat om dit naar de geesten van overleden familieleden te sturen. Op deze manier stemmen zij de geesten gunstig en daarvoor zullen zij beloond worden in hun leven op aarde. Het motto is dan ook; Hoe groter de bedragen, hoe blijer de geesten worden. In deze “moneystreet” vindt je dan ook stapels biljetten van 5000dollar!
Oudjaarsavond hebben we met een paar biertjes en wat andere toeristen doorgebracht. Al met al een gezellige avond. Geen groots vuurwerk helaas, maar het Aziatisch nieuwjaar hebben we nog in het vooruitzicht. Na oud en nieuw hebben we een 2 daagse boottocht gemaakt in Halongbay. Een prachtig natuurwonder waar duizenden rotspieken uit de zee rechtomhoog steken. Na wat rondgevaren te hebben met de boot en een kayaktocht te hebben gemaakt, bleek dat we zeker niet de enige toeristen waren die deze trip hadden geboekt. Tegen zonsondergang lagen we namelijk met meer dan 40 boten gezamelijk in een baai om vervolgens te overnachten op de boten.
Na Halong Bay zijn we via Hanoi verder afgereisd naar het noorden van Vietnam. We kwamen aan in Lao Cai bijna op de Chinese grens. Hier wilden we graag enkele trekkingen maken in de bergen. Op deze manier hoopten we te kunnen zien hoe de Hmong (hilltribes in het berggebied van Vietnam, China, Laos en Thailand) leeft. Het eerste dorp waar we heen wilden was Bac Ha. Hoewel we het in Hanoi al een stuk kouder vonden, was het in Bac Ha (dat op 700m ligt) zo koud dat we bijna al onze (zomer) kleding overelkaar moesten aantrekken om het ook maar een beetje warm te krijgen en houden! Hier hebben we zelfs handschoenen aangeschaft.
Rondom Bac Ha leven de Flower Hmong in kleine bergdorpjes. Zij kleden zich in uitzondelijk kleurrijke kleding. Bac Ha is doordeweeks uitgestorven, maar tijdens de markt op zaterdag komen alle Flower Hmongs uit de omgeving hier naar toe om te handelen. Honderden van deze kleurrijk aangeklede vrouwen die zich bewegen over deze markt geeft een schitterend beeld. Gehandeld op de markt werd er zeker, want werkelijk alles wat maar enigszins leefde werd verkocht; puppys, ossen, vissen, kikkers, biggen, paarden, (sommigen hiervan voor consumptie, anderen voor werk op het land, raad maar welke in de pot verdwijnen). Daarnaast lag de markt vol met de nodige textielwaren om de kleurrijke kleding te maken. Wij vonden het een ontzettend mooie ervaring om hier rond te lopen en rond te kijken. Vooral omdat, op het moment van bezoeken, de toeristenbussen vanuit Sapa nog niet waren geariveerd. Toen dat wel het geval was zijn wij met de localbus vertrokken naar Sapa. Geen toerist te bekennen dus lekker rustig.
In Sapa, een bergdorp op 1600m hoogte, hebben we samen met een australisch stel, Patrick en Nicole, twee dagen gewandeld door de bergen van dorpje naar dorpje. Het weer was fantastisch en het zicht voor Sapa begrippen erg goed. De uitzichten over honderden rijstvelden die als bakjes tegen de bergen lijken te hangen waren werkelijk waar te gek. Na 20km wandelen op de eerste dag hield de alternatieve route plotseling op in het midden van de rijstvelden wat, tot grote lol van de mannen, natte voetjes voor de vrouwen opleverde. Leuk zo’n alternatieve route….
Richting Laos.
We wisten nog niet helemaal zeker of de meest noordelijke grensovergang tussen Vietnam en Laos open zou zijn voor toeristen. De Ambassade van Laos vertelde ons dat het mogelijk was, maar de reisgidsen en touroperators vertelden ons dat deze grens gesloten zou zijn voor toeristen. Lekker vaag dus!? Na een afweging te hebben gemaakt, hebben we de gok maar genomen. We wilden via Sapa naar Dien Bien Phu om daar de grens over te steken naar Laos. Het zou ons zeker twee dagen buszitten schelen en, zo zou later blijken, een extra avontuur opleveren.
De busrit vanuit Sapa naar Dien Bein Phu was werkelijk waar een prachtige rit door de bergen. In een dorpje halverwege de 10uur durende rit werd de bus door een man op straat tot stoppen gemaand en vertelde iets aan de chauffeur. Deze reed vervolgens door om ons te droppen bij een eethuis in het dorp. Iets later kwam hij weer terug om ons op te halen en weer terug te rijden naar de plek waar hij de man had gesproken. Vervolgens verdwenen alle Vietnamezen uit de bus richting een huis waar duidelijk iets gaande was (zo te horen aan de muziek). Wij bleven samen met een 2 andere backpackers achter in de bus en er werd ons duidelijk gemaakt dat we rustig moesten blijven zitten. Mhhh….. Toen Ronald een kijkje was gaan nemen in het huis bleek dat er een bruiloft was en dat iedereen inclusief de chauffeur gezellig zat eten en te drinken! Na een dik uur was iedereen weer terug in de bus behalve de chauffeur. Enkele ogenblikken later bleek dat deze ook niet meer verder wilde rijden, omdat hij blijkbaar de bruiloft een stuk gezelliger vond dan rondtuffen in een oude bus. Na veel gescheld door de “vrouw” van de chauffeur bleek dat een van de busreizigers de bus kon besturen. Veel zin had hij er zichtbaar niet in en zijn rijstijl was ook niet helemaal lekker. De bijna aanrijdingen uit onze vorige verhalen kwam nu tot een echte aanrijding. Gelukkig geen mens maar helaas een koe die volgens de “chauffeur” te veel midden op de weg liep…. Hoe het is gegaan met de koe weten we niet, want na een aanrijding is het niet gebruikelijk om te stoppen. Naast dat reizen echt ontzettend leuk, spannend en avontuurlijk kan zijn, maak je ook dit soort dingen mee. En dat zet je toch aan het denken.
In Dien Bien Phu bleek het Beerfactory Guesthouse waar we wilden slapen niet meer te bestaan en te zijn getransformeerd tot een ziekenhuis. Wel een vreemde gewaarwording zo’n operatiekamer met bierreclame voor de ramen. Maar ja ,zo zie je maar weer, bier is goed voor je gezondheid…. De volgende dag (10 januari) moesten we, omdat ons visa die dag afliep, Vietnam verlaten. Helaas bleek er die dag geen bus te gaan richting de grens met Laos. (de bus rijdt drie keer per week en alleen op oneven dagen aldus het verhaal op het busstation). Dit gaf al een beetje aan hoe druk bezocht deze grensovergang zou zijn. Dat werd dus liften naar Tay Trang (de grensovergang). Na een half uur hadden we iemand gevonden die ons naar de grens wilde brengen. Het uitstempelen bij de Vietnamese grenspost ging volgens plan. Een beetje geschrokken leken ze wel toen wij eraan kwamen. Na 20min lopen in niemandsland kwamen we bij de grenspost van Laos. Daar troffen we de grensbeambten aan terwijl ze net aan het bbqen waren. “Snel het uniform dicht en plaats nemen achter het bureau”; leek een stemmetje in hun hoofd te zeggen. Welkom in Laos! Ook hier verliep alles volgens plan wat betreft het verkrijgen van de juiste stempels. We waren Laos binnen! Hoe nu verder? De grensbeambten waren inmiddels weer aan het bbqen geslagen en vertelden ons dat, als we geluk hadden, er de volgende dag een bus of anders wel een vrachtwagen langs zou komen. Een slaapplek hadden ze niet, maar we mochten wel buiten op de veranda slapen als we wilden. Maar als we die dag per se verder wilden dan moesten we het maar eens in het volgende dorp proberen. Dat lag overigens wel 7km verderop. Dat werd dus lopen met bepakking door de bergen. Aangekomen bij 10 houten hutjes bleek daar geen overnachtingsmogelijkheid. Een klein beetje ten einde raad zijn we gaan zitten voor een van de hutjes om te overleggen wat te gaan doen (het einde van de dag naderde en een winkeltje waarin ze eten/drinken verkochten was er niet). Zo aardig als de Laotianen zijn brachten ze ons een thermosfles met water en even later bleek er zelfs een man in het bezit te zijn van een pick-up. Hij wilde ons graag voor een paar dollars 40km verder afzetten bij een dorpje. Daar vonden we een slaapplek. Je begrijpt dat die avond het Beer Lao en het eten super lekker smaakte! Wat een dag!
De volgende ochtend hebben we de bus gepakt naar Muang Khua waar we werden opgewacht door enkele andere toeristen. Zij waren namelijk al twee dagen aan het wachten tot ze genoeg mensen hadden om de boot te laten varen. Met ons erbij waren we precies met 10 man en konden we de boot charteren naar een Muang Ngoi Neua dat 6 uur stroomafwaarts lag. Omdat wij toch nog niet echt een plan hadden, besloten we mee te gaan. Het bleek een fantastisch mooi dorpje te zijn aan de rivier. Het was niet verbonden met een andere dorp via een weg, kende geen continu elektriciteit, laat staan telefoon verbinding of internet. De generator draaide van 6 tot 9 in de avond en daarna was alles stil en ging iedereen lekker slapen. De volgende dag begon het leven weer bij zonsopkomst. Ontzettend relax allemaal. De prijs voor een bungalow met uitzicht op de bergen en rivier trouwens ook. Om precies te zijn 2 dollar p.nacht Wat neer komt op 0,75 eurocent per persoon pernacht! In het eerste dorp stroomafwaarts (Nong Khiauw) zijn we met 25 man in een pick-up gaan zitten om 3 uur doorelkaar te worden geschud en om naar Luang Prabang te reizen. Onderweg brak een van de banken van de truck af en moest Ronnie met een steen de boel weer recht zien te slaan. Dit schept meteen een band met andere reizigers!
Luang Prabang is voor Laotiaanse begrippen een grote stad. Aangekomen bleek dat voor ons niet op te gaan want het had meer iets weg van Marken. Het was hier opvallend rustig en je kon heerlijk eten bij ‘El Cheapo Buffet’ (lees; all you can eat voor 0,50 dollarcent). Hier hebben we 3dagen gegeten en genoten van de verhalen van andere reizigers (waaronder Lieven, tuctuc Smoke...?). Na twee dagen tempels en watervallen te hebben bekeken, zijn we verder getrokken naar Vang Vieng.Vang Vieng is de backpackerplaats van Laos. En staat bekend om het tuben. Tuben is in een grote vrachtwagenbinnenband de rivier afdrijven en onderweg bij alle bars langs de rivier enkele Beer Lao drinken. Daar maak je vervolgens een paar gigantische sprongen van een meter of 6 om vervolgens met een smak op het water terecht te komen (of op een andere niets vermoedende tuber). Aan het einde van de dag stap je totaal bezopen uit de binnenband, ga je wat eten en rol je je bed in. Leuk om een keer gedaan te hebben. Verder is de natuur rondom Vang Vieng ook erg mooi….
Momenteel zitten we in Vientiane bij de neef van Ronald. Simon, zijn vrouw Oie en kind Jasmine wonen iets buiten het centrum. Het is leuk om te zien hoe zij leven en we genieten van hun gastvrijheid. De bbq was top! Verder heeft Simon ons laten meemaken hoe je ‘s ochtends vroeg, volgens het Boedistische ritueel, de monniken eten kunt schenken. Dit was een bijzonder mooie ervaring die veel indruk op ons heeft gemaakt.
Laos is voor ons tot nu toe echt het meest relaxed om door heen te reizen. Ten eerste zijn daar de Laotianen die het verblijf ontzettend aangenaam maken. Ze zijn ontzettend vriendelijk, lachen bijna altijd en doen alles op een rustig tempo. Verder is de natuur schitterend het klimaat aangenaam en daarnaast is alles super goedkoop! We love Lao .....!
Binnenkort reizen we weer naar het noordenwesten van Laos om daar te proberen een boottocht te maken over de Mekong die langs de grens met Myanmar (Burma) loopt. Vervolgens steken we door naar Chiang Rai en naar Chiang Mai waar we zo rond begin februari aan hopen te komen en de ouders van Sabrina te treffen.
Veel liefs Ro en Sab
-
26 Januari 2008 - 08:26
Iv:
Hé wat leuk, weer een bericht! Nou Sab, je hebt niks teveel gezegd in je mail, over dat die grensoversteek een groot avontuur was. Wel vermoeiend zeker, al die lange busreizen enz.
Jullie hebben al 5 vlaggetjes verzameld!
Veel plezier met paps en mams. Jungletrekking Chiang Mai - Burma is trouwens echt een aanrader. Ik vond ook het Bambooraften erg leuk.
Nou, wie weet zien we elkaar in maart! Ik kom 4 maart aan in BKK.
Lfs -
26 Januari 2008 - 08:57
BIG Willem :
Jongens wat schrijven jullie toch ontzettend leuk , ik zit soms naast jullie in truck en tube en kijk ontzettend naar jullie uit , de Thaien zullen weten dat wij elkaar gaan ontmoeten . Het eerste rondje is van mij Ronnie en Sabbie . P.s. met Opa gaat het goed , tot straks KANJERS . -
26 Januari 2008 - 10:35
Rosalie:
Haiii guys!!
Wat een leuk en mooi verhaal weer! En de foto's maken het nog mooier, jeetje wat een plaatjes! Sab, heeft al zo'n mooie oilily tas weten te bemachtigen zie ik op de foto, echt cool! Jullie zien er beide gezond en happy uit en dat is leuk om te zien! Lekker genieten als papa en mama komen en veel leuke dingen doen he...!!
Spreek jullie sowieso snel weer!!
Hele dikke kus!!
P.s. sab, al je wensen zijn aanwezig en gaan mee naar chang mai ;) -
26 Januari 2008 - 13:54
Karin:
hoi ik lees dat jullie de grens over zijn gegaan waar wij over 10 dgn over hopen te gaan. hadden jullie al een visum voor laos of krijg je die aan de grens ? zo ja is die voor 30 dgn ? -
26 Januari 2008 - 14:04
Karin :
mijn email adres is martinkarinwilpshaar@gmail.com
alvast bedankt voor jullie reactie -
26 Januari 2008 - 16:24
Botti:
Hi Ronnie & Sab,
Wat een mooie verhalen zeg, Chris Zeegers eat your heart out!
Keep up the good work!
Bye,
Bot -
26 Januari 2008 - 16:41
Ingrid:
Wat een leuke verhalen elke keer! Jullie maken echt hele leuke en mooie dingen mee! Ik ben blij dat jullie zo genieten en dat jullie het daar zo ontzettend naar jullie zin hebben!
Veel plezier verder!
Liefs ingrid -
26 Januari 2008 - 17:42
Jan:
Ik had al wat van de verhalen gehoord. Als ik dit lees dan wordt het tijd dat wij ook een keer die kant op gaan. Wij zijn net terug van Schiphol,waar we Joost hebben uitgezwaaid naar Amerika en hebben Willem en Marri bezocht, erg gezellig.
Jan -
26 Januari 2008 - 18:31
Marrie:
Wat een super verhaal en prachtige foto's zeg!!!. Ik ben echt trots op jullie. Voor ons nog 2 nachtjes slapen en dan op naar Thailand. We maken er dan wat leuks van. Tot heel snel!!!!
Dikke kus -
27 Januari 2008 - 11:06
Ellis!:
Hallo lieve schatten!
Wat een gaaf verhaal weer zeg! Ro, die foto waar jullie met z'n allen aan tafel zitten ziet er erg gezellig uit!Lekker bier daar zeker?haha! Super leuk voor jullie dat Willem en Marrie bij jullie langskomen tijdens jullie trip!Lijkt me wel heel bijzonder!Geniet er maar van en veel leuke dingen doen!Ben heel benieuwd naar de foto's!
Gister is Joost vertrokken (bedankt voor jullie lieve kaart!)en nu ben ik 2 maanden alleen!Gelukkig is er genoeg te doen hier,voor de verhuizing!A.s dinsdag heb ik al een sollicitatie gesprek in Amsterdam, dus ben benieuwd!Hou jullie op de hoogte!
Ow, Ro...ik zag je directeur van je school nog op een reportage van 1 Vandaag!Grappig joh!Ik wilde je spontaan bellen,maar dat kon natuurlijk niet!:)
Lieverds,geniet en we mailen!
Liefs, Ellis! -
27 Januari 2008 - 12:58
Oma Kanters:
Lieve Sabrina en Ronald
Nu zondag 27 jan. Ik ben op de fiets naar Marrie en Willem gegaan om ze een goede reis te wensen. Ik zit nu jullie verslagen te lezen. Ik vind het werkelijk geweldig wat jullie allemaal meemaken. Wat een avonturen!! Ik hoop dat Marrie en Willem dat ook zo ervaren, vooral dat ze jullie eindelijk weer eens zien en meegesleurd worden in het grote avontuur. Ze verlangen er erg naar om jullie te zien is mijn gevoel.
Een gezellige tijd samen toegewenst!!
Liefs Oma. -
27 Januari 2008 - 16:01
Judith:
Wat een mooi verhaal weer! En spannend! Jeetje zeg! Wat moet dat af en toe een apart gevoel geven!
Ben net even bezig geweest met het uitstippelen van ons tripje door Maleisie. Hihi, ben nog niet verder dan de eerste week, maar goed, tijd zat. Weten jullie al meer over jullie planning die kant op.
Veel plezier, ook met paps en mams!
kuss Juud -
28 Januari 2008 - 08:38
Sophie:
Hé Sabrina en Ronald!
Echt zo leuk om jullie verhalen te lezen. Ik ben er echt even voor gaan zitten en heb het idee dat ik al lezende met jullie mee reis. De foto's zijn prachtig! Wat een geweldige ervaring. Met mij gaat alles goed. Woon nog steeds lekker in mn huisje en het werk is nog erg leuk. Sab, je krijgt de groeten van Noor! Ik vertel haar steeds over jullie avonturen. Leuk dat je ouders komen. Doe ze maar de groeten van Mike en mij!
Dikke kus, Soof -
28 Januari 2008 - 21:27
Marsha:
Hai daar! Het lijkt wel al eeuwen geleden dat ik jullie heb gezien en jullie blijven nog zo lang weg! :-( Zo te lezen beleven jullie echt superveel avonturen. Ik denk dat het af en toe wel lastig is als niet alles verloopt volgens planning... Maar het klinkt allemaal zo leuk, dat Men en ik net ook een reis naar Thailand hebben geboekt! Dus als jullie terug komen graag de beste tips voor Thailand!!
Ik begrijp dat je ouders ook langs komen Sab?! Wat gezellig en fijn om ze weer te zien lijkt me!!
Helaas kan je dit jaar niet op mijn verjaardagsfeestje komen... :-(
Maar geniet daar en heel veel plezier, en superleuke reisverhalen!!
Liefs Marsha (& Menno)
PS Bedankt voor jullie mooie kaart -
29 Januari 2008 - 08:52
Thom:
Hoi Sab en Ron,
Gisteren nog even vliegtuig gecontroleerd van Paps en Mams zijn op tijd vertrokken.Heb vanaf platform staan zwaaien.Wat een avonturen en indrukken, enig!!Jullie verslagen zijn zo leuk dat ik nou alweer denk, hoop dat er snel weer iets nieuws opstaat. Fantastisch om jullie op deze manier te "volgen". Mijn lijfspreuk :anderen weten hoe laat het is maar ik heb de tijd geldt zeker voor jullie, het genieten druipt uit jullie verhalen.Doe de groeten en Willem en Mar en ik blijf jullie volgen.
Liefs Thom (Caroline en Joep) -
29 Januari 2008 - 22:21
Barbara Dietz:
wow, wat een vrijheid en leven in niets anders dan het hier en nu! Ben behoorlijk jaloers en geniet tegelijk nachtelijks van mijn superduper luxurieuse heerlijke nieuwe matras ..... you can't ever have it all, so enjoy what's there! Ik geniet van jullie verhalen en foto's, mis je wel,Ronald, blijf gezond en van elkaar en het avontuur genieten, liefs
Barbara NM -
30 Januari 2008 - 18:31
Koen:
Hi Ron en Sap,
Klinkt wederom super!! Over de foto's nog maar te zwijgen....
Wij hebben ons nieuwe huis (lees oude huis van pa en ma) bijna helemaal naar wens ingericht. Begint er dus aardig op te lijken. Binnenkort naar vrienden in Ierland en de zomervakantie met de nieuwe boot naar Italie geboekt. Ons reis plan gaat volgend jaar naar Nieuw Zeeland voor een maandje.
Al met al genoeg leuke vooruitzichten naast de dagelijkse kost.
Heel veel plezier nog en geniet er van!!!
Groet Koen en Kus Nynke -
30 Januari 2008 - 21:03
Marja:
wat maken jullie prachtige foto's zeg!
je krijgt zo een goede indruk van het land
-
31 Januari 2008 - 11:06
Bart:
Die Nicole van Patrick uit Australie ken ik!! Stevige meid, handen als kolenschoppen. Kraakt walnoten tussen haar dijen. Wat een vrouw!! -
02 Februari 2008 - 15:26
Lyda:
waanzinnig wat een plaatjes. Door het verhaal erachter gaat het nog meer leven. Het leven hier begint zich wel grijs af te tekenen bij jullie avonturen.
Waarschijhnlijk zijn Marrie en big Willem nu bij jullie dus voor jullie allemaal de groeten uit Landsmeer.
Liefs Lyda en (Jaap & MammaOma) -
03 Februari 2008 - 18:02
Johan En Marja:
hallo, wat geweldig om jullie verhalen te lezen. Super gewoon. Dan is het hier in Boekelo maar saai. :-) Groetjes van ons allemaal. -
07 Februari 2008 - 21:30
Ria, Purmerend:
Natuurlijk horen we het een en ander van rosalie, maar dit is ontzettend leuk om jullie verhalen te lezen.Als het goed is zijn Marrie en Willem nu bij jullie, heel veel plezier met elkaar.
groetjes guus en ria. -
16 Februari 2008 - 16:47
Danielle:
Hoi, Ronald en Sabrina.
Met belangstelling lees ik jullie wederwaardigheden en ik zou er ook zo naar toe willen, maar ja wij moeten hier het fort bewaken. Dag Danielle -
22 Februari 2008 - 20:10
Thom:
Hoi Sabbie en Ronald,
Gisteravond (21 feb) bij die twee globetrotters uit Purmerend langs geweest.Wat een enthousiasme en wat hebben ze genoten van jullie en de reis.Ik heb ook al vast wat foto's gezien en een filmpje.Ik heb erg moeten lachen, tranen over mijn wangen van al hun belevenissen.Is,zoals ze zelf ook al zeiden, wel even ietsje anders als met een bandje om je arm in het bloedhete Turkije of Egypte op een strandbed liggen.Nou ga meer weer snel verder genieten en ik wacht met smart op jullie nieuwe verslagen.
Liefs,
Thom (Caroline en Joep) -
24 Februari 2008 - 20:46
Ellis:
Lieve schatten,nog even een berichtje vanuit het gezellige Boekelo!Ik zit nu maar hier,ons huisje is ingepakt en morgen begint de grote verhuizing!:)
Heb daar nog geen internet, moet nog ff gefixed worden,dus ik laat nog even wat achter hier voor jullie! Heel veel dikke kussen,ik mis jullie!Heb t filmpje nog niet gezien, ben heel erg benieuwd. Ook naar de foto's natuurlijk!
ik ga vanaf morgen beginnen met inburgeren in Amsterdam,dus tegen de tijd dat jullie terug komen...ken ik Amsterdam als mijn broekzak!ahaha!Niet,dus! Heel veel liefs van iedereen hier, ook van Bori en Maks!
Liefs,Ellis.
P.s: Bun ie alle oete fohnt??!?! :) -
16 Maart 2008 - 15:09
Opa En Oma Van Nus.:
Lieve Ron en Sabrina ik heb nog nooit zo iets mooi gezien .Het is net het paradijs wat genieten jullie van al dat moois , jullie schrijven heel leuk de belevenissen op dat we echt mee genieten , jullie kunnen heel goed met elkaar over weg en dat is te zien in jullie leuke schrijven , nog veel leuke maanden samen reizen ,let goed op elkaar een Amsterdamse Knuffel van ons .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
